Podłączenie do sieci regulują akty prawne [1], [2], z których najistotniejsze jest Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/631 z dnia 14 kwietnia 2016 r. Zgłoszenia przyłączenia instalacji do sieci może dokonywać kilka rodzajów podmiotów: osoby fizyczne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, przedsiębiorstwa (najczęściej są to mikro, małe i średnie firmy) oraz inne podmioty prawne. Warunki przyłączania wynikają z rozporządzenia Komisji (UE) 2016/631 z 14 kwietnia 2016 r. ustanawiającego Kodeks NC RfG (Network Code Requirements for Generators). Jest to akt, którego zastosowanie w porządkach prawnych krajów członkowskich UE jest bezpośrednie (tj. nie wymaga aktów bezpośrednich).
Kodeks zdefiniował typy jednostek wytwórczych ze względu na różny poziom napięcia, pod jakim przyłączone są jednostki wytwórcze i maksymalną moc wytwórczą.
Zostały one zebrane w tabeli na Rys. 1.

W przypadku gdy obiekt wyposażony w fotowoltaikę jest już przyłączony do sieci dystrybutora, a moc instalacji nie przekracza mocy przyłączeniowej możemy dokonać przyłączenia na podstawie zgłoszenia. Jeśli jednak obiekt nie jest podłączony lub moc fotowoltaiki jest większa od mocy przyłączeniowej, przyłączenia należy dokonać na podstawie wniosku. Należy wtedy wystąpić o zwiększenie mocy przyłączeniowej lub dostosować przyłącze energetyczne do planowanego wzrostu mocy przyłączeniowej. Kolejne etapy przyłączenia zostały przedstawione na Rys. 2.

Procedura przyłączenia jest bezpłatna. Najpowszechniejsze i najprostsze sa tzw. przyłączenia mikroinstalacji. Jako mikroinstalacje rozumie się instalację, w której moc szczytowa nie przekracza 50 kWp, jednocześnie moc zainstalowana nie może przekraczać mocy przyłączeniowej (określonej w umowie o świadczeniu usług). Ustawa o Odnawialnych Źródłach Energii (OZE) zawiera szereg ułatwień dla tzw. prosumentów [3]. Prosument to połączenie wyrazów „producent” i „konsument”. Prosument jest klientem zaangażowanym w produkcję konsumowanych dóbr, w tym przypadku energii.

Prosument energii odnawialnej to odbiorca końcowy wytwarzający energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji pod warunkiem, że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730).

W takim wypadku przyłączenie następuje na podstawie złożonego wniosku. Wniosek zawiera dane wnioskodawcy, dane obiektu przyłączonego do sieci, w którym wykonano mikroinstalację, dane przyłączanej mikroinstalacji (liczbę modułów moc, dane inwertera) i informacje dodatkowe. Szczegółowe wykazy dokumentów i wnioski przedstawiają konkretni właściciele sieci dystrybucyjnej.
Ustawa definiuje czas odpowiedzi na wniosek, np. wniosek wnioskodawcy niewyposażonego w źródło, który chce się przyłączyć do sieci powyżej 1 kV, zostanie rozpatrzony w terminie 60 dni. Wniosek wnioskodawcy wyposażonego w źródło powinien zostać rozpatrzony w ciągu 120 dni. Po weryfikacji i zatwierdzeniu wniosku o instalacji właściciel sieci dokonuje instalacji licznika dwukierunkowego. Następnie podpisywana jest odpowiednia umowa regulująca współpracę (umowa sprzedaży lub dystrybucji). W przypadku prosumentów, czyli osób produkujących prąd również na własny użytek, podpisywana jest umowa kompleksowa.
W przypadku zmian dotyczących systemu (zmianie mocy, zawieszeniu produkcji trwającym od 30 dni do 24 miesięcy, zakończeniu wytwarzania energii elektrycznej) odbiorca ma obowiązek informować zakład energetyczny.

Przykładowe wnioski:
TAURON – Mikroinstalacja
Energa – zgłoszenie instalacji